Jasmine Hakkert is 30 en werd op haar 18e moeder van Seth. Ze wist pas met 7 maanden zwangerschap dat ze moeder zou worden en neemt je mee in haar bijzondere verhaal.

Net geslaagd voor het VWO en begonnen aan mijn HBO stond ik klaar om een nieuwe fase van mijn leven in te gaan. Propedeuse halen, daarna op kamers in Amsterdam en na mijn studie: Werken aan mijn carrière. Een fase waar ik al naar uit keek sinds mijn 14^e.

De schokkende ontdekking
Op een vrijdag in oktober bracht ik samen met mijn moeder een bezoek aan de dokter wegens aanhoudende buikpijn. Ik ging op de tafel liggen en ontblootte mijn buik. “Je bent zes à zeven maanden zwanger”, vertelde hij mij.  “Ik raad je aan om naar de verloskundige te gaan om het verder te laten bepalen hoe ver je bent.” Op dat moment stortte mijn wereld in. De verloskundige stelde vast dat ik al 7 maanden zwanger was.

Na een weekend van slag te zijn geweest, begon ik te wennen aan het idee. Mijn familie en vrienden reageerden na de eerste verbazing positief en ik besloot er het beste van te maken. De helft van mijn kamer werd omgebouwd tot babykamer en ik nam een kwartaal pauze van mijn studie. Het grote wachten kon beginnen want ik was heel nieuwsgierig hoe mijn zoontje eruit kwam te zien. Ook maakte ik de keuze om mijn zoontje alleen op te voeden ten behoeve van de stabiliteit in zijn leven.

De best gelezen blog van Nederland
De grote publieke aankondiging deed ik via het medium van toen: Hyves. De blog die ik schreef werd de op een na meest gelezen blog van heel Nederland. Zo werd mijn zwangerschap voorpaginanieuws op Hyves. Hiermee kwamen ook de roddels. In het begin lachte ik hier hartelijk om met mijn vriendinnen, maar na een week vroeg ik ze toch deze niet meer te delen. Want hoe je ook je best doet om het je niet te laten raken, uiteindelijk kwamen de woorden ook door mijn muur heen.

15 december werd mijn zoon geboren via een keizersnede. Mijn vader, die ongeneeslijk ziek was, mocht speciaal uit het ziekenhuis om zijn kleinzoon vast te houden. Samen met mijn moeder waren ze ineens niet alleen ouders, maar ook grootouders. Mijn leven draaide om mijn zoontje en ik genoot van de tijd die ik met hem had en nog steeds heb.

Ouderlijke support
Na drie maanden “zwangerschapsverlof” pakte ik mijn studie weer op en bleef ik uiteraard thuis wonen. Mijn moeder was en is een enorme steun hierin geweest. Ze wilde dat ik ondanks mijn moederschap ook nog mijn jeugd kon ervaren. Dankzij haar steun kon ik naar school en kon ik ook gewoon naar een feestje of festival. Zo kwam ik een keer om vijf uur thuis van een feestje (als BOB) en werd Seth wakker. Samen met hem heb ik gespeeld tot half 9 tot mijn moeder wakker werd. Toen kon ik ook mijn bed in.

Dat eeuwige stigma
Mijn grootste uitdaging heb ik altijd gevonden het stigma dat kleeft aan een tienermoeder. Ik heb het gevoel gehad dat ik altijd mezelf moest bewijzen dat ik meer was dan het vooroordeel. En dat gevoel is eerlijk gezegd nog steeds aanwezig. Het was lastig om een eerste baan te krijgen waarbij je meteen parttime wilde werken. Het schuldgevoel richting mijn zoon als ik iets miste door mijn werk. Het schuldgevoel richting mijn werk als ik weer vrij moest nemen voor mijn zoon.

Zeker aan het begin van mijn werkende bestaan had ik altijd het gevoel dat ik 2-0 achterstond. Op zowel mijn werk als mijn gezin. Mijn gezin komt boven alles en inmiddels kan ik dat zonder schuldgevoel doen. Dit is gekomen met de tijd en door ervaring op te doen. Ook let ik er nu op bij mijn werkgever dat ik hiervoor de ruimte heb.

Trots
Inmiddels bestaat mijn gezin niet meer uit mijn zoontje en ik, maar woon ik al gelangere tijd samen en heb ik daardoor ook een geweldige stiefdochter gekregen. Seth ontwikkelt zich inmiddels tot echte puber en gaat volgend jaar naar de middelbare school. Ik ben zo trots op de persoon dat hij is, zo vol liefde en vrolijkheid. Het behalen van de middelbare school voelt voor mij als een mijlpaal. Trots op waar hij is gekomen ondanks een misschien wat andere start.

Dankzij mijn moeder heb ik in het begin van mijn moederschap altijd het gevoel gehad dat ik het beste van twee werelden had. Enerzijds mijn zoon en onze onvoorwaardelijke liefde en anderzijds mijn jeugd. En nu geniet ik van het leven als (stief)moeder, vrouw, dochter, vriendin, collega. Met de vader van Seth heb ik een enorm goede band en het samen opvoeden gaat gebaard met vriendschap en goede communicatie.

Hij snapt het helemaal
Een keer zei iemand tegen mijn zoontje: “Wat heb jij een jonge moeder.” Waarop hij liefdevol antwoordde: “Ja en daardoor kan ik ook langer van haar genieten.” Het jonge moederschap geeft ons tienermoeders de kans om optimaal te genieten van het meest geweldige in je leven. Een quote die mij dichtbij staat is “life is what happens to you while you’re busy making other plans”. En eerlijk, dit leven maakt me enorm gelukkig.